پسرک خلاق من

الهی که مامان دورت بگرده، چشم بد ازت دور پسر کوچولوی خلاق من.

وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ

دیشب بی صدا مشغول بودی بعدم اومدی چکشتو نشونم دادی و گفتی مامان عالی شد. 

از چیزی که درست کرده بود تعجب کردم.

دسته ابزای دیگه تو کنده بودی و همشو وصل کردی بودی به چکشت تا اینطوری دستش بلندتر بشه.

کلی مامان ساناز ذوق کرد و گفتم بله پسرم عالی شده عالی شده، بعدم با هم رفتیم به بابا نشونش دادیم.

از ته ته دلم برات آرزو کردم همیشه همینطور خلاق باشی و سبک و سیاق خودت رو داشته باشی.

اگر این قبیل خلاقیتهای کوچیک به درستی تو بچگی مدیریت بشن و در مسیر درست قرار بگیرن، در آینده هم بیشتر و بیشتر تکرار میشن و یک فرد خلاق می‏سازن.

شاید این موضوع حلقه مفقوده نسل ما بوده و هنوز هم که هنوزه داریم اثراتش رو میبینیم.

اطرافم خیلی آدمها رو میبینم که هیچ تلاشی برای داشتن یک فکر یا ایده منحصر به فرد ندارند و فقط تمام فکر و ذکرشون تقلیده حتی تو کوچکترین و بی اهمیت ترین مسایل...

بگذریم... به نظر مامان ساناز با کمی فکر کردن یا حتی الگو برداری درست آدما میتونن بهترین و منحصر به فردترین چیزها رو خلق کنن که بهترین نتیجه رو هم براشون داشته باشه.

خوشحالم، خیلی خوشحالم برای کار با ارزش امروزت.

الهی همیشه تنت سلامت باشه و ذهنت به تفکر خامه عسلی مامان ساناز و بابا مسعود.