جشن دندونی

مرواریدای خوشگلت مبارک عسل خان جان.

من به فدای شما.

عزیز فریده تا متوجه شد دندون گلای سورنا نیش زده براش آش دندونی پخت تا خیلی اذیت نشه و راحتت تر دندون در بیاره.

ولی مراسم اصلی ما که جشن دندونی سورناخان جان بود امروز برگزار شد.

چند شب قبل با بابا مسعود رفتیم ناتلی نیروهوایی و کیک دندونی پسرجونم و نوشته های قشنگ روش رو انتخاب کردیم.

لباس خوشگلای دندونی رو هم که مامان ساناز هفته قبل سفارش داده بود و به دستمون رسیده بود.

تم های پذیرای دندونی رو هم مامان اینترنتی خریداری کرده بود.

همه چی آماده بود برای یک جشن عالی.

دیروز خاله، سارا و غزل و مامانی اومدن، میز ناهار خوری و مبل ها رو جابه جا کردیم ، ریسه ها رو هم به دیوار زدیم و دیگه تزئینات روی میز هم چند ساعت قبل از اومدن ممهمونا انجام دادیم.

لباس خوشگلای آقا سورنا رو هم پوشوندیم.

کم کم مهمونا هم اومدن:

مادر جون و خاله مریم، مامانی و بابایی، خاله سارا و عمو احمد و غزل، عمه مریم و عمو امیر و آرمان و آرمین، عمو محمد و زن عمو مونا و امیرعلی.

روی میز دودونی طبق رسمی که داشتیم از هر شغلی یه نماد گذاشتیم مثل قیچی و شانه، هواپیما، ماشین، گوشی پزشکی، توپ، قلم و خودکار و ...

سورنا جونی رو روی میز گردوندیم و پسرک من توپ رو برداشت و من و بابا هم کلی ذوق کردیم و گفتیم که آخ جون سورنا حتما فوتبالیست میشه.

راستش سورنا چند وقت پیش مراسم توپ طلایی از تلویزیون پخش می شد و کریس رونالدو دوباره توپ طلا رو گرفت و مامانش هم توی تماشاچیا نشسته بود و اشک شوق میریخت.

برای یک لحظه خودم رو جای مامان کریس دیدم و تو رو هم جای کریس.

البته اصلا مهم نیست که فو تبالیست باشی یا نه، ولی من و بابا دوست داریم هر حرفه ای رو که انتخاب کردی مصمم و با انگیزه پیش بری و بهترین باشی و ان شالله همیشه افتخار آفرین.

پسرم بدان من و بابا همیشه حمایتت می کنیم و بهت افتخار می کنیم.

سالها بعد که این نوشته ها رو با هم می خونیم تو یکی از بهترین های دنیایی، مطمئنم پسر نامدار من.

بعد از مراسم تعیین شغل کیک دندونی رو بریدیم و کادو های خوشگل مهمونا رو بازکردیم.

و بعد هم میز شام رو چیدیم و شب زیبای ما با یک خاطره جاودان به پایان رسید.